جریان متحجر دزدانه بر سر سفره پیروزی انقلاب نشست

سید حسن خمینی در مراسم نکوداشت فضل الله صلواتی در کتابخانه ملی با گرامیداشت یاد مرحوم آیت الله منتظری، آیت الله طاهری اصفهانی، مرحوم نکویی، شهید محمد منتظری و آیت الله صدوقی گفت:

کسانی که در روزگار مبارزه وارد مبارزات نمی شدند چندین گروه بودند. یک دسته کسانی بودند که اگر نوش نبودند، نیش هم نبودند؛ کسانی که «حبّ» ارزش را داشته اند و توانش را نداشته اند اما وقتی تاریخ مبارزات قبل از انقلاب را مرور می کنیم، گروهی بوده اند که نه تنها مبارزه نمی کردند بلکه مبارزان را مورد طعن قرار می دادند و دسته ای از آنها پشت توجیه دیندارانه و خیرخواهانه پنهان می شدند در حالی که علت اصلی «ترس» بوده است.

به گزارش اسپادانا خبر و به نقل از جماران، او ادامه داد:

کسانی که حاضر شوند تبر بردارند و ابراهیم وار به دل آتش بروند و زندان و شکنجه و تبعید را تحمل کنند جوهرهای کمیابی هستند که میراث یک ملت در تاریخ خودش است. شجاعت کسانی از این دست بزرگترین سرمایه ملت ها برای عبور از پیچ های تاریخ است. شجاعت قابل سرایت، تعلیم و تعلّم است. جامعه ای که از شجاعت خالی شود از همه فضائل انسانی خالی می شود. اصل این است که انسان وقتی به آرمان و هدفی می رسد نترسد؛ این گوهر نایابی است.

وی یادآور شد: یکی از ویژگی های مبارزین «مناعت طبع» است. من آقای هاشمی رفسنجانی را در یک صفت خیلی می ستودم که آرمان را به گونه ای تعریف نمی کرد که وقتی دست نیافتنی شدند بتوان رهایشان کرد و آنها را تشکیکی می دید. فردای پیروزی که خیلی ها پیدا شدند او رها نکرد و برود و درگیر یک مناعت طبع مذموم نشد. دنیا دار تشکیک است و همه چیز با هم به خوبی اتفاق نمی افتد و فراز و فرود و شکست و پیروزی دارد و نباید مأیوس بود. هیچ کسی هیچ وقت کارش به پایان نمی رسد البته دیگران باید همراه شوند ولی رها کردن گوهر نایاب شجاعت و توان تزریق آن به دیگران و عزم راسخی که انسان را از راحتی به دشواری زندان و تبعید می برد، صحیح نیست. نباید به سبب چند راهزن یا چند لغزش خودمان را به گونه ای زبان بسته قرار بدهیم که نتوانیم از چیزهایی که واقعیات ما است دفاع کنیم.

سیدحسن خمینی اظهار داشت:

باید به همگان گفت انقلابیون مسلمانی که قبل از انقلاب مبارزه کردند جریان «متحجر مذهبی» نبودند. انقلاب رویه دیگر جریان «روشنفکر مذهبی» بوده است. آنچه که در ادامه واقع شد اگر بعدها لبه تحجر را با خودش همراه داشت انقلابیون مبارز قبل نبودند. جریان متحجر دزدانه بر سر سفره پیروزی نشست و در بخش هایی پیروز شد. هیچ یک از مبارزین ریشه در یک جریان تحجر نداشته اند و به خاطر همین می بینید که یکی از بزرگترین هجمه ها بحث «انجمن حجتیه» بوده که امام تا آخر هم به آن توجه می دادند. یکی از مشکلات انقلابیون قبل از انقلاب هم با همین جریانات بود. ما قبل از انقلاب مبارزینی داشتیم که با قاعدینی مواجه می شدند که شماتت می کردند و این گروه شماتت کننده پشت سنگر تحجر و تقدس سنگر گرفته. باید برای نسل های بعد و کسانی که بعدها منشأ اثر می شوند توجه داده شود که قرائت آنها چیزی نبود که در انقلاب توسط امام، شاگردان امام و نسلی که انقلاب کردند ترویج و بیان شد.