این جا جای امنی برای فرزند من نیست

طباطبایی نژاد، امام جمعه اصفهان در یک سخنرانی جدید درباره حجاب از تعابیری استفاده کرد که واکنش های زیادی را به دنبال داشت. او در سخنان خود از لزوم ناامن کردن فضا برای زنان بدحجاب سخن گفت.

مرضیه ابراهیمی، از قربانیان اسیدپاشی اصفهان در مهر سال ۹۳ گفت:

همان شش سال پیش هم چنین صحبت هایی گفته می شد و اتفاقی که بعد آن افتاد، زندگی ما را تحت الشعاع خودش قرار داد. اسیدپاشی چهار دختر اصفهانی نتیجه آن تهدیدها بود و من آخرین قربانی بودم. واقعیت این است که من از شش سال پیش هیچ امنیتی احساس نمی کنم؛ چه در خیابان، چه در کوچه های خلوت و چه خیابان های شلوغ و چه در ماشین شخصی با شیشه های بالا یا پایین».

به گزارش اسپادانا خبر، او در گفتگو با روزنامه شرق گفت:

«در این شش سال اخلاق خاصی پیدا کردم و حتی به این فکرمی کنم که نمی خواهم فرزندی به دنیا بیاورم چراکه اینجا جای امنی برای فرزند من نیست. می خواهم بگویم اگر می خواستند رعب و وحشت در دل من و بقیه به وجود بیاورند به شدت موفق بودند. آسیبی که به ما وارد کردند، وحشتناک بود. تصور کنید که زندگی چهار دختر نابود شد. به نظرم با صحبت درباره ناامن کردن فضا برای کسانی که به نظر آنها بدحجاب هستند، دوباره این آتش روشن شد و انگار همه چیز در حال تکرار است».

ابراهیمی گفت:

«احساس خشم دارم، احساس غم و ناامنی و وحشت دارم. اینکه هر لحظه امکان دارد دوباره این اتفاق بیفتد و مهم نیست هدفش من نباشم. مهم این است که اگر این اتفاق تکرار شود، حتی چندین نفر تن شان بلرزد، برای من دردناک است؛ چون خودم لمس کردم و حس کردم و اصلا فردی نیستم که بگویم حالا که این اتفاق برای من افتاده، مهم نیست، بگذارید برای بقیه هم این اتفاق بیفتد. من فکر می کنم حتی تیتر خبرها در این باره هم باعث ترس و بدی حال چندین نفر خواهد شد. چه بسا که اسیدپاشی حاصل همین حرف ها بود و زندگی ما را نابود کرد و من واقعا نمی خواهم دوباره این اتفاق بیفتد».

او گفت:

«اگر قانونی وجود دارد، باید جلوی این رفتارها را بگیرد. اگر قانونی وجود دارد و می توان از تبصره ای استفاده کرد، خواهش می کنم جلوی این افراد که رعب و وحشت را به خانه ما می آورند، بگیرید. آن هم در شرایطی که ما وضعیت بدی را از نظر روحی و روانی تجربه می کنیم. الان وقت ایجاد رعب و وحشت در دل مردم نیست و اگر جایی و قانونی است که این فرد را به دلیل ایجاد رعب و وحشت بازخواست کند، این کار را انجام دهید و از او سوال کنید برای چه ایجاد رعب و وحشت می کند. ذهن من و بسیاری دیگر از زنان و مادران ما و تمام کشور را دچار عذاب می کند. شش سال پیش من و سهیلا و مینا و سمیه زندگی مان نابود شد، صورت و سلامت و زیبایی ما و تمام زندگی ما از بین رفت. مادران ما پیر شدند. تمام آرزوهای ما و همه چیزهایی را که یک زن ۲۰، ۳۰ساله آرزو دارد، نابود کرد. شما را به خدا این کار را نکنید و بگذارید ما که اینجا زندگی می کنیم و نمی خواهیم از اینجا فرار کنیم، این بلا را سر ما نیاورید».