برخی از نمایندگان با طالبان کورس گذاشته اند

پروانه سلحشوری، نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی گفت:

گاهی اوقات بسیار شرم می‌کنم چگونه نمایندگان مجلس می‌توانند در شرایطی که مردم با کوهی از مشکلات دست به گریبان هستند حرف‌هایی بزنند که دود از سر آدم بلند می‌شود.

به گزارش اسپادانا خبر و به نقل از ایلنا، او ادامه داد:

از نمایندگان مجلس باید پرسید چرا در زمانی که مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم جدی شده است و حتی درصدی از مردم ایران در فقر به سر می‌برند سراغ طرح‌هایی می‌روند که موجب بسته شدن روزنه‌های مردم برای گفت‌وگو و کمی احساس آزادی می‌شود. اگر امروز ما متوجه مشکلات معیشتی و یا پیگیری‌های مجلس در زمینه‌های دیگر علیرغم قول‌هایی که داده بودند می‌شویم به دلیل وجود فضای مجازی است. ما درک می‌کنیم بستن فضای مجازی از طرف این افراد با چه هدفی دنبال می‎‌شود. می‌خواهند اطلاعات کمتر منتقل شود زیرا هرچه مردم از اخبار کمتر مطلع شوند برای آن‌ها بهتر است. امروز کارکرد و عملکرد ۲ ساله نمایندگان و مجلس را به واسطه فضای مجازی می‌توان متوجه شد اما اگر این فضا بسته شد چگونه می‌توانیم بفهمیم چه اتفاقی رخ داده است؟ اگر آنچه که به دنبالش هستند اتفاق بیفتد دیگر وسیله ارتباطی برای مردم نمی‌ماند. ضرورت حذف چنین فضای برای آنان مشخص است اما برای مردم ضرورت چیز دیگری است و متأسفانه خواست و اولویت‌های کشور با نظرات نمایندگان مجلس بسیار فاصله دارد.

او تاکید کرد:

اگر مشکلات مردم را حل کنند، نیازی به بستن فضای مجازی ندارند، اخبار خوب منتقل می‌شود و مردم زندگی عادی‌شان را مثل بقیه مردم دنیا خواهند داشت اما متأسفانه آن‌ها همیشه یک نعل وارونه می‌زنند. 

وی با اشاره به موضوع مطرح شده در کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی مبنی بر اینکه «زنان فقط باید به پزشک خانم مراجعه کنند» گفت:

هر دم از این باغ بری می‌رسد. برخی از این آقایان گویا با طالبان کورس گذاشته باشند و هر روز یک فرمان جدید می‌دهند. به کسانی که عضو کمیسیون بهداشت هستند می‌گوییم ما زنان امیدی به خیر این مجلس نداریم، شر نر‌سانید. بسیار شرم‌آور است در زمانی که عکس‌هایی منتشر می‌شود که زنان، پیرزنان و کودکان سر در سطل زباله می‌کنند آقایان در فکر این هستند که چگونه می‌توانند زنان را از حداقل امکاناتی که دارند، محروم کنند. آیا برای این آقایان غیر از مقوله محدودسازی زنان مقوله‌ مهم دیگری هم وجود ندارد؟ زنان مسلمانی که امروز در قدرت هستند آیا می‌توانند چنین چیزی را بپذیرند؟ من نمی‌دانم زنان مجلس واکنشی نشان داده‌اند یا خیر اما در حال حاضر هم وظیفه نمایندگان زن مجلس و هم زنانی که در معاونت زنان ریاست‌جمهوری قرار دارند است که به این موضوع  بپردارند و یکبار برای همیشه بگویند آقایان دست بردارید لطفا. قدرت برای خودتان. زندگی را بر  زنان ایرانی سخت‌تر نکنید. این تئورسین‌ها چه کسانی هستند که نظریه‌پردازی می‌کنند؟ امروز قرار است دست در جیب مردم برود و از دارایی نه از درآمدشان مالیات بگیرند یعنی امروز آن کارگر، کارمند و استادی که یک خانه دارد باید مالیات بدهد. توجه داشته باشید یک زمانی مردم دست‌‎شان به جیب‌شان می‌رسد اما در حال حاضر نمی‌توانند از عهده خرج و مخارج‌ روزانه‌شان بربیایند. این گونه که نمی‌شود برای درآمد از جیب‌شان مالیات بگیریم.

سلحشوری با بیان این که متأسفانه امروز به جای اینکه به مشکلات مردم رسیدگی شود سعی در افزایش نارضایتی آنان  و مشکل‌افزایی دارند اظهار داشت: 

هر آدم منصفی هم تا یک حدی می‌تواند سکوت کند و بگوید مهلت دهیم و چیزی نگوییم و اجازه دهیم دولت کار خودش را انجام دهد. امروز مجلس باید روی بودجه‎‌ای که دولت داده کار کند آن هم در حالی که کمر مردم از مشکلات خم شده است، باید هر چیزی را گران بخرند،‌ مردم امروز باید نان و دارو را گران بخرند، سؤال این است اگر بنا باشد مردم نان را گران بخرند، چه چیزی در سبد خانواده می‌ماند؟ نان از سفره خانواده ایرانی حذف شود، چه می‌شود؟ امروز طبقات فرودست ما در جامعه نماینده‌ای ندارند که صدای‌شان را به آنها برسانند. تهیه دارو مشکل همه ماست، اگر بخواهیم آن را حذف کنیم، دیگر حتی از حداقل‌های یک زندگی ساده هم برخودار نیستیم.

وی گفت:

مسئول بودن حکومت یعنی مسئولیت داشتن در قبال همه موضوعات اما متأسفانه مشاهده می‌کنیم طوری فضا را مدیریت می‌کنند که گویی مردمی وجود ندارند و تنها ۱۰ الی ۱۵ درصد هستند که فقط دغدغه‌های آن‌ها باید مورد نظر قرار گیرد. آستانه صبر و تحمل مردم کاهش پیدا کرده است و معتقدم انتخابات مفهومش را در هر دو طرف از دست داده است و عملاً نهادهای تصمیم‌گیر بسیار آشکار می‌گویند رأی و نظر مردم اهمیتی ندارد و مردم هم می‌دانند نظرشان چندان در تصمیم‌سازی‌ها لحاظ نمی‌شود. همین مجلس که امروز روی کار است برآیند مشارکت چند درصد مردم ایران است؟ مجلس آتی هم همین خواهد بود و شاید به مراتب مشارکت کمتر هم شود اما برای نهادهایی که در حال حاضر قدرت را در دست دارند و تعیین‌کننده هستند مشارکت مردم مفهوم چندانی ندارد و مردم هم دیگر تاب و توانی ندارند که بخواهند این رفتارها را جدی را بگیرند.