بعضی مردم کمبودها را از عمامه و دین و مذهب می بینند

علوی بروجردی، استاد درس خارج فقه و اصول گفت:

در شرایط کنونی که در آن قرار داریم و کرونا هم به آن اضافه شده است، وضعیت مردم، وضعیت بسیار بدی است، وضعیت طلبه ها بدتر از مردم است حتی اساتید حوزه که سالها سابقه استادی دارند، وضعیت خوبی ندارند.

به گزارش اسپادانا خبر و به نقل از شفقنا، او با بیان اینکه کسب و کار مردم، مشکل شده است افزود:

وضع معیشت مردم خیلی سخت است. خیلی بد است. آقایان مسئولین محترم می خواهند چه فکری کنند؟ می خواهند چه کار کنند؟ معنا ندارد قیمت مواد غذایی، روز به روز و هفته به هفته همینطور بالا برود. مردم چه بخورند؟ چه بپوشند؟ فرزندان خود را چگونه سیر کنند؟ افراد مختلفی نزد ما می آیند. کارخانه داری آمده می گوید مواد اولیه مورد نیاز داخل مملکت نیست و برای واردکردن مواد اولیه هم به ما ارز نمی دهند. وقتی مواد اولیه تمام شود، کار تعطیل می شود. وقتی تعطیل شد، حقوق کارگر را چگونه پرداخت کند؟ کارگر بیکار می شود. معنای بیکاری در این شرایط چیست؟ برخی به سختی و به هر زحمتی، محصول تولید کردند، الان برای صادرات، موانعی ایجاد شده است. ما در این شرایط خاص اقتصادی باید وضعیت خاص ایجاد کنیم. آقایان مسئولین، بالاخره آنها هم دلسوز این مردم هستند. ما می دانیم اما این وضعیت خاص است، عادی نیست. یک شرایط خاص قرار دهید. برنامه خاص برای مردم بریزید. مردم از دست می روند. اینها مردمی هستند که همه عرصه ها از ما حمایت کردند. در جنگ، خون دادند، جوان دادند، تحریم را اینها(مردم) تحمل کردند. محرومیت را اینها کشیدند. ما هم هرروز به اینها، اجحاف کردیم.

علوی بروجردی عنوان کرد: قیمت دلار که افزایش می یابد، بلافاصله قیمت در همه مغازه ها بالا می رود. این بی کنترلی مسئولین است. فکری به حال مردم کنید. مردم دارند از دست می روند. مردم در فشار هستند. ما الان در شهر قم، گرسنگی داریم. خبر داریم که در حواشی شهر چه می گذرد. در ماه رمضانی که گذشت، برخی خانواده ها گوشت نداشتند، بخورند. چگونه می خواهیم مردم را حفظ کنیم، مردمی که اینگونه فداکار هستند. ما می دانیم شرایط سخت است، تحریم هستیم اما یک وضعیت خاص در اداره امور مردم قرار دهید. ما مملکت ثروتمندی هستیم. منابع داریم. بسیاری از کشورهای اطراف ما از محصولات ایران استفاده می کنند. مردم را کمک کنید. دولتها برای این است که راه را برای تجارت و کسب و کار مردم تسهیل کنند نه اینکه مانع ایجاد کنند. ما برخی اوقات به جای تسهیل، مانع تراشی می کنیم. کارگری که حقوق نگرفته، زن و فرزندش گرسنه است و اعتراض می کند، بر سرش نزنید. افرادی را بفرستید که با کارفرما صحبت کنند، با آن کارگر صحبت کنند، راهی جلوی پای او بگذارند. با زدن و گرفتن و حبس کردن، مساله تمام نمی شود. ما باید متناسب با این شرایط فوق العاده حرکت کنیم. البته مسئولین ما دلسوزند. امیدواریم که انشاء الله با تدبیر درست، وضعیت فوق العاده ای پیش بینی کنند. متاسفانه شرایط بدی است. بعضی مردم همه این کمبودها و ناراحتی ها را از این عمامه و برخی خدایی نکرده از دین و مذهب می بینند. بی عملی ما، بدعملی ما، بی تدبیری ما به نام دین و به نام اعتقاد تمام می شود. به هوش باشیم.