به گزارش اسپادانا خبر، خرازی در گفتگو با ایسنا اظهار کرد:
یک شخصی شب می خوابد صبح بلند می شود و می گوید انتخابات تحریم است و عملیات روانی ایجاد می کند. دقیقا قصدشان هم عملیات روانی است. یک دفعه تاکتیکی به استراتژی تبدیل می شود. نمی شود که خر سیاست را یک وری سوار شد و وقتی ببینیم دارد به دره می افتد به امان خدا ولش کنیم. همه اینها نشان دهنده این است که ما تاکتیک ها و استراتژی ها را با یکدیگر ادغام می کنیم. ما هنوز مبانی و اصول را نمی شناسیم و سیاست را با عالم محسوسات و احساسات قاطی کردیم. نتیجه اش می شود اینکه در یک انتخابات قهر می کنیم، شرکت نمی کنیم، در انتخابات بعدی می گوییم حتما می خواهیم کاندیدا داشته باشیم؛ آن قهر کردن توجیه ندارد و این نوع میل به شرکت کردن هم توجیه ندارد.
وی گفت:
نسل جدید شورای نگهبان همانند نسل قدیم این شورا فکر نمی کند. آن اندازه که شورای نگهبان نسبت به امروز تغییر کرده و اصلاح شده ما اصلاح نشدیم. این مایی که می گویم شامل اصلاح طلبان و اصولگرایان است.
وی در خصوص این موضوع که تا چه اندازه جریان انتخابات آمریکا و پیروزی بایدن بر تصمیم جریان اصلاحات برای حضور فعال در انتخابات پیش رو اثر گذاشته است گفت:
خطرات دولت بایدن از دولت ترامپ بیشتر است چرا که قدرت اجماع سازی بایدن علیه ایران از ترامپ بیشتر است. در ماجرای مابین ترامپ و ایران اروپایی ها همگرایی با ایران پیدا کرده بودند اما در ماجرای بایدن، اروپایی ها دارند به ایران فشار می آورند، دارد مثل داستان برجام می شود.
وی گفت:
شعار "اصلاح طلب اصولگرا دیگر تمام شد ماجرا" شعار ملی داخلی ایرانی ها نیست. این یک شعار ساختگی است که ضدانقلاب ها از آن بهره بردند. در میان جوان ها ادبیات سازی کردند و رسانه هایی مثل من و تو و بی بی سی به آن پرداختند. این شعار پدیده پرفرمنس اجتماعی ایرانیان نیست. مردم ایران دارای فکر و شعور هستند، پیام و قهر و مهر آنها مشخص است؛ مردم بین مهر و کین گیر نکرده اند.
وی یادآور شد: قهر و کین با یکدیگر تفاوت دارد. اگر حاکمیت تدبیر کند و به جای اینکه از قهر به کین برسد از قهر به مهر برسد مردم ایران مردم بخشنده ای هستند. این مردم با فردوسی و حافظ و اخلاق سر و کار دارند. اگر رفتار حاکمیت راستی آزمایی شود و مردم احساس کنند که کسی هست که بتواند سرنوشت مردم را تغییر دهد باز هم در این انتخابات پیش رو حضور پیدا می کنند و رای می دهند. هنر سیاست مداران این است که در فرآیند حرکت به سمت قهر و کین مردم را به سمت مهر سوق دهند. در سال ۸۰، ۹ رقیب برای خاتمی طراحی کردند که هر کدام چند میلیون رای بیاورند رای خاتمی شکسته شود و در دور دوم از روی او عبور کنند. تمامشان لبخندهای بزرگی بر صورت داشتند از علی فلاحیان تا شمخانی که وزیر کابینه خاتمی بود. خاتمی آمد گریه کرد، مردم ۲۴ میلیون رای به آن کسی که گریه کرد دادند. این نشان دهنده چیست؟ دفعه قبل به خنده رای دادند دفعه بعدی به گریه، این نشان می دهد که مردم قدرت درک، بررسی، تحلیل و انتخاب دارند.
این فعال سیاسی گفت:
اگر یک انسانی توانایی مدیریت دارد ذاتا آدمی است که می تواند دولتمرد قوی باشد به صرف اینکه روزی نظامی بوده است سرکوبش کنیم به معنای سرکوب استعدادهاست. مگر چرچیل در انگلیس نظامی نبود، مگر دوگل و آیزنهاور و بوش پدر و پسر نظامی نبودند؟ بوش پدر مجروح هم شد. افراد بزرگی در ژاپن که تحولات بزرگی در این کشور ایجاد کردند هم نظامی بودند. نمی شود به صرف اینکه طرف نظامی است آنها را نادیده گرفت. ما نمی توانیم حق ورود به عرصه سیاسی را از کسی بگیریم. اگر اینگونه است باید به روحانیت هم گفت شما وارد عرصه سیاست نشوید. اگر روحانی بیاید بگوید من فقیه هستم و با ادبیات تشرع می خواهم دولتم را مدیریت کنم مردم به او رای نمی دهند چرا که دین را بدنام می کند. همین امر در مورد دولت نظامی هم صدق می کند.
