امکان کودتای نظامیان در ایران وجود ندارد
اگر قانون به فرد نظامی اجازه حضور در انتخابات نمی دهد پس او حق نامزد شدن ندارد اما مثلا در قانون انتخابات مجلس شورای اسلامی آمده است که هر فردی در هر سمتی که خواهان شرکت در انتخابات است باید شش ماه قبل از سمت خود استعفا دهد و هنگام ثبت نام استعفای خود را ارائه کند؛ در حقیقت قانون هیچ منعی برای حضور یک فرد نظامی در انتخابات ندارد و همانگونه که رای دادن نظامیان، حق شهروندی آنها محسوب می شود، نامزدن شدن فرد نظامی در هر انتخاباتی هم حق شهروندی اوست و با فرد غیرنظامی هیچ تفاوتی ندارد.
به گزارش اسپادانا خبر، سردار حسین دهقان در گفتگو با ایسنا گفته است:
اما آنچه موجب نگرانی داوطلب شدن فرد نظامی در انتخابات می شود و البته من هم این نگرانی را دارم زمانی است که نظامیان سازمان یافته بخواهند یک جایگاه سیاسی را اشغال کنند که شدیدترین نوع آن کودتا و در حداقل ترین سطح روی کارآمدن یک نظامی به کمک سایر نظامیان است که هر دو حالت مذموم و غیرقابل قبول است و قطعا من چنین وضعیتی را تایید نمی کنم. ضمن اینکه در این کشور نه می توان کودتا کرد و نه شرایط کشور به گونه ای است که نظامیان سایرین را کنار بگذارند و فرد منتخب خود را جایگزین کنند. بعضی افراد هم اینگونه القا می کنند که اگر یک نظامی رئیس جمهور شود، نظامی گری را حاکم می کند؛ یعنی با خلع مقامات از مناصب شان و روی کار آوردن نظامیان، حکومت نظامی را حاکم و آزادی ها را محدود می کند در حالی که در ایرانِ درآستانه ورود به قرن جدید امکان نظامی گری و اعمال حکومت نظامی وجود ندارد. بستر سیاسی، اجتماعی چنین خواسته ای در جامعه ما وجود ندارد حتی این رویکرد در تمام جهان منسوخ شده است به طوری که در کشورهای آفریقایی هم سال هاست که دیگر کودتا نمی شود. شاید زمانی می شد دور کشور دیوار کشید و فرکانس ها را کنترل کرد تا تنها یک صدا ارسال شود ولی الان چنین امری غیرممکن است. تفکر نظامی یعنی چه؟ ویژگی های فرد نظامی می تواند برای جامعه سودمند باشد حتی این ویژگی ها در وضعیت امروز جامعه بهتر از برخی خصوصیات سیاستمداران برای کشور مفید است. مهم ترین ویژگی فرد نظامی حس وطن دوستی و سرباز وطن بودن است؛ در واقع فرد نظامی حاضر است برای حفظ آب و خاک کشورش جان دهد. انضباط، وقت شناسی، هدفمند بودن، قدرت بسیج کنندگی، داشتن راهبرد برای تحقق هدف از دیگر ویژگی های فرد نظامی است. ویژگی های فرد نظامی می تواند برای جامعه سودمند باشد حتی این ویژگی ها در وضعیت امروز جامعه بهتر از برخی خصوصیات سیاستمداران برای کشور مفید است.
او گفته است:
در حوزه سیاست خارجی باید سیاست و راهبرد داشت نه برنامه. این راهبردها علاوه بر اینکه لازم است مبتنی بر رعایت سه اصل حکمت، عزت و مصلحت باشد باید با هدف تنش زدایی در ارتباط با دنیا به ویژه کشورهای همسایه و ایجاد و گسترش مناسبات همکاری با آنها تدوین شود؛ در واقع مناسبات خارجی باید به گونه ای سامان یابد که مردم سرزمین ایران عزتمندانه با سایر مردم جهان ارتباطات داشته باشند. برای رابطه با آمریکا دو شرط وجود دارد که اگر دولتمردان این کشور آنها را بپذیرند، قطعاً با آنها تعامل می کنیم. نخست اینکه آمریکایی ها تحت هیچ شرایطی در امور داخلی ایران دخالت نکنند. در واقع به دنبال این نباشند که چه کسی بر سر کار می آید. ملت ما بصیریت کافی برای تصمیم گیری را دارد و هزینه های مترتب بر آن را می پذیرد. دوم، به منافع و مناطق نفوذ ایران احترام بگذارند. آمریکا در این منطقه غریبه است. این در حالی است که این منطقه خانه ماست و امنیت کشورهای همسایه امنیت ماست. مداخله آنها در منطقه توازن را بر هم زده است و موجب ناامنی و آشوب شده است. آمریکایی ها نباید آتش بازی را در منطقه ترویج و منافع خود را به مردم منطقه تحمیل کند. آمریکایی های امنیت و موجودیت اسرائیل را جز منافع خود اعلام کرده اند و حمایت از رژیم های وابسته به خود در منطقه را یک اصل در مناسبات خود می دانند. در واقع آنها با ایجاد فضایی برای مشروع کردن حضورشان در منطقه بازار فروش سلاح های آمریکایی را توجیه می کند.آمریکا می تواند دیوار بی اعتمادی را بلندتر کند یا دست از توطئه علیه ملت های آزادی خواه بردارد تا شاهد فصل جدیدی در روابط دو کشور باشیم. بهترین تصمیمی که بایدن و تیم او باید بگیرند به رسمیت شناختن منافع مردم و هویت آنها و خارج شدن از منطقه است. الان هم آمریکا در موضع انتخاب است نه ما؛ مواضع ما روشن و ثابت است. قطعاً ایران از وضعیت دوم استقبال می کند چراکه علاوه بر توسعه کشورهای منطقه، سرمایه های مردم برای سلاح هایی آمریکایی که علیه خود مردم به کار گرفته می شود هزینه نخواهد شد.
