اپیدمی، برخورد نظامی خشن میطلبد
علیرضا زالی، فرمانده ستاد مدیریت مقابله با کرونای شهر تهران گفت:
آرایش عمومی و اداری کشور متناسب با بحران کرونا نیست. البته منظورم نهاد، سازمان یا وزارتخانه خاصی نیست. این مهمترین انتقاد من به مدیریت کروناست. دستگاههای مختلف باید بدانند که بحران جدی است و ما در یک جنگ تمامعیار به سر میبریم اما در بسیاری از دستگاهها آرایش جنگی را نمیبینیم ما در ستاد مقابله با کرونا با معاون اول رئیسجمهوری هم این مسئله را مطرح کردیم و پیشنهاد دادیم برای مدیریت بهتر مقابله با کرونا، شرایط استانها سنجیده شود. ما نمیتوانیم نسخه واحدی برای تمام استانها بنویسیم. وضعیت مدیریت کرونا در سیستان و بلوچستان نسبت به آذربایجان غربی با توجه به همراهی مردم، مسائل فرهنگی و مالی و ... کاملا متفاوت است. ما از اول معتقد بودیم که در حفظ چارچوبهای عمومی حاکمیتی، ستاد ملی اجازه فدرالیسم منطقی، هدفمند و هدایت شدهای به استانها بدهد اما به نظر میرسد اختیار ستادهای استانی کشور به اندازهای که بتوانند تصمیمسازی مقطعی کنند، نبوده است.
به گزارش اسپادانا خبر، او در بازدید از مؤسسه همشهری اظهار کرد:
ما در اپیدمی فرصت زیادی نداریم و هر روز ممکن است تصمیم تازهای بگیریم. این به دلیل ناپایداری مدیریتی نیست بهدلیل شرایط اپیدمی است. امروز یک جا تعطیل میشود هفته دیگر بازگشایی میشود. درباره بازگشاییها هم باید بگویم که این اتفاق در تهران، شتابزده بود و روی موجهای شیوع تأثیر گذاشت. در کنار همه اینها ما مشکل دیگری داریم که البته از سوی ستاد ملی مقابله با کرونا در حال اصلاح است و آن هم تصویب قوانین بازدارنده است. قرار است ما مثل ۱۵۶کشور دنیا، با افرادی که پروتکلها را رعایت نمیکنند، برخورد کنیم. ما دیگر نمیتوانیم با نصیحت و تمنا از افراد بخواهیم که پروتکلها را رعایت کنند. اپیدمی برخورد نظامی خشن میطلبد، البته منظور این نیست که از فردا با مردم رفتارهای خشن داشته باشیم اما نمیتوان تنها به توصیه و پیشنهاد اکتفا کرد؛ چرا که این مسئله منجر به آسیبرسیدن به دیگران میشود. بنابراین باید مجازاتی برای خاطیان در نظر گرفته شود و به تازگی شاهد تصمیماتی در این زمینه هستیم که البته دیر است. قبل از این هم بهدلیل عملکرد دیر در سفرهای نوروزی در هفتههای دوم و سوم فروردین با موجی از مرگومیرها مواجه شدیم که نتیجه سفرهای غیر ضروری بود.
زالی ادامه داد:
تهران برای مدت طولانی دچار یک غفلت تاریخی در زیرساختهای بهداشتی و درمانی متناسب با جمعیت و نیازهای آن بوده است. شاید پایینترین معدل نسبت به معدل ملی در سرانه تخت و زیرساختهای بهداشتی و درمانی به تهران تعلق میگیرد. تهران یکی از فقیرترین سرانههای بهداشتی درمانی را در کشور دارد و همین مسئله کار تهران را در مدیریت شیوع کرونا سخت کرده است. زیرساختهای ما متناسب با حجم جمعیت تهران نیست. تهران، بر خلاف برخی از استانها، نهتنها باید به شهروندان خود خدمات بهداشتی ارائه دهد که مدتهای طولانی بهعنوان قطب ارجاع بوده و بخش زیادی از بیماران از سایر استانها برای دریافت خدمات بهداشتی و درمانی به آن مراجعه میکنند. هماکنون بیمارستانهای ما به بیماران بدحالی خدمات میدهند که بخشی از آنها از سایر استانها به شهر تهران آمدهاند و این کار را سخت میکند. البته نکته دیگری هم وجود دارد و آن این که ما در تهران با برخی پدیدههای اجتماعی - بهداشتی مواجه هستیم و آن زبالهگردی، کودکان کار، معتادان متجاهر و ... هستند. بیشترین میزان این پدیدهها را در تهران شاهد هستیم در حالی که استانهای دیگر کمتر با این موضوع درگیرند. مسئله اینجاست که دریافت خدمات بهداشتی - درمانی در طول سالهای اخیر، بهدلیل شتاب شهرنشینی، ساختار متعارف بهداشتی نداشته و در شرایطی که در کل کشور یک سیستم مطلوب مراقبتهای اولیه سلامت ایجاد شده، تهران نتوانسته از این الگو تبعیت کند. در کشور روستاهایی داریم که اقدامات مراقبتهای اولیه سلامت در آنها نسبت به تهران شرایط بهتری دارند. تهران بهدلیل مسائل فرهنگی و اقلیمی و کاربردی، نیاز به یک مهندسی مجدد در حوزه بهداشت دارد.