صدور حکم حبس برای امضای یک بیانیه بی‌سابقه است

محمدحسین کروبی، عضو حزب اعتمادملی درباره صدور حکم یک سال حبس برای امضای بیانیه موسوم به ۷۷ نفر گفت:

به نظر می‌رسد که از پیش می‌خواستند حکمی برای ما ببرند؛ گویا می‌خواهند اصلاح‌طلبان به هیچ عنوان هیچ بیانیه‌ای صادر نکنند. شما اگر بیانیه را خوانده باشید، متوجه می‌شوید که هیچ مورد خاصی در آن نیست جز اینکه شرایط توضیح داده شده و نسبت به پرهیز از خشونت نیز هشدار داده است. به هر حال پیش‌بینی می‌کنند که کشور دچار التهاباتی خواهد شد و ممکن است حوادث گوناگونی متاثر از شرایط رخ دهد. از همین روی نیت اصلی‌شان این بود که اصلاح‌طلبان هیچ کنش سیاسی نداشته‌ باشند چراکه در این بیانیه هیچ مطلب یا نکته‌ای که ذره‌ای تحریک‌کننده ‌باشد، نداشته است.

به گزارش اسپادانا خبر و به نقل از روزنامه اعتماد، کروبی گفت:

قریب به ۱۳ یا ۱۴ نفر را محاکمه کردند و برای ۷-۶ نفر حکم داده و باقی را تبرئه کردند. مدت بررسی هم ۳ جلسه بود که من در یک جلسه آن حضور داشتم. خانم وسمقی هم که گفته‌ بود من دادگاه انقلاب را بعد از ۴۰ سال به رسمیت نمی‌شناسم اما بقیه امضاکنندگان در دادگاه حضور داشتند. آن‌طور که من شنیده‌ام برخی گفته بودند که ما در جریان امضای‌مان قبل از انتشار نبوده‌ایم و بعد از انتشار متوجه شده‌ایم که امضای ما در این بیانیه بوده اما به هر حال پای نامه‌مان هستیم. برخی که حکم گرفتند اما گفته بودند که از ابتدا در جریان امضای این بیانیه بوده‌اند.

او گفت:

صدور بیانیه در اعتراض به موضوعی سیاسی یا به منظور هشدار سابقه طولانی دارد و پیش از انقلاب نیز انجام می‌شده است. بارها پیش آمده‌ بود که نیروهای انقلاب چه روحانی و چه غیرروحانی بیانیه‌هایی امضا کرده ‌بودند اما تبعات اینچنینی به‌ دنبال نداشت. در واقع می‌توان گفت چنین حکمی بی‌سابقه بوده است. قطعا حکم و مجازات حبس برای امضای یک بیانیه بدعت‌گذاری محسوب می‌شود و بی‌سابقه است. در این بیانیه هیچ حرف تندی وجود ندارد که با این خشونت حکم صادر کردند. به نظر من تلاشی صورت می‌گیرد تا هر گونه فعالیت سیاسی جمعی برچیده شود. گویا فکر می‌کنند برای مهار مشکلات‌شان بهترین کار این است که از فعالیت سیاسی جمعی جلوگیری کنند. با این شرایط فعالیت احزاب و تشکل‌ها متوقف و باعث می‌شود حتی بیانیه هم ندهند. مشکلات کشور هر روز بیشتر می‌شود. وضعیت اقتصادی و معیشتی نیز نا‌بسامان است. مشکلات کشور به قدری زیاد است که با برخورد و زندانی کردن چند فعال سیاسی، حل نخواهد شد. هر کس - چه از منظر حقوقی و چه از منظر حقیقی و حزبی - باید خودش وظیفه‌اش را بداند اما به هر حال با احکام سنگینی که برای امثال بهاره هدایت یا کیوان صمیمی صادر کرده‌اند یا با احکامی که برای صدور یک بیانیه در نظر گرفته‌اند، همه سکوت خواهند کرد. ازطرفی به نظر می‌رسد این شرایط ایجاد شده برای کنشگران زن چه‌بسا سخت‌تر نیز هست؛ گویا درمورد آنها سخت‌گیری دوچندانی وجود دارد که هر اکت و کنش سیاسی که از آنان سر می‌زند با شدیدترین برخوردها مواجه می‌شوند.