«مطبوعات» را نهاد ناظر بر دخل‌ و خرج سه قوا قرار دهید

کاربران خبرگزاری خبرآنلاین به این پرسش که «چقدر موافق شفاف شدن دخل و خرج دولت و دیگر قوا هستند؟» جواب‌های متنوعی دادند که توجه به نظرات آنها می‌‌تواند برای مسئولان راهگشا باشد.

به گزارش اسپاداناخبر و نقل از خبرآنلاین یکی از مولفه های عمل به حقوق شهروندی، دسترسی آزاد عموم جامعه به اطلاعات است. شفاف سازی اینکه اعتبارات درآمدی کشور در چه ردیف هایی هزینه می شود و تا چه میزان این هزینه‌کردها با پیش بینی های قانون بودجه تطابق دارد می تواند انتظارات مردم را از کارگزاران نظام واقعی و اعتماد ملت به مسئولان و مدیران کشور را تقویت کند.
در همین راستا خبرگزاری خبرآنلاین از کاربران محترم خود پرسیده است که «تا چه اندازه با شفاف شدن دخل و خرج دولت، مجلس و قوه قضاییه، شفافیت حقوق مدیران و مسئولان نظام و شفافیت مالی قراردادهای همه بخش های نظام موافق هستند؟»
کاربران خبرآنلاین اما پاسخ های متنوعی به این پرسش دادند که نگاهی اجمالی به دسته بندی نظرات آنها قطعا می تواند چراغ هدایتگری برای خدمتگزاران در جلب اطمینان و اعتماد مردم به اقدامات و خدماتی باشد که آنها طبق برنامه در حال انجامش هستند.
گروهی در پاسخ به سئوال یادشده بی اعتماد خود را از شفاف سازی واقعی حساب ها در ارکان مختلف حاکمیت پنهان نکرده و آن را امری محال خواندند. چنانچه کاربری در قسمت نظرات نوشته است «قطعا همه موافق هستند چه کسی از شفافیت بدش می آید اما بعید می دانم این سه قوه بخواهند این کار را کنند» یا کاربر دیگری پرسیده بود «آیا شفافیت جوک جدید برای سر کار گذاشتن مردم است؟ امکان ندارد این حسابها شفاف شود».
برخی دیگر از کاربران که به این سئوال خبرآنلاین پاسخ داده بودند بحث و جدل هایی از این دست را کشمکش سیاسی و انتخاباتی توصیف کرده اند که با داغ شدن تنور انتخابات شعار شفافیت مالی کلید خورده و بعد از روز 29 اردیبهشت سال 96 یا این شعارها به فراموشی سپرده می شود یا عنوان خواهد شد که به لحاظ امنیتی امکان شفافیت وجود ندارد.»
برخی نیز ناامید از آثار مثبت شفاف سازی بودند و این ناامیدی را این طور در نظر خود منعکس کردند که «اگر هم شفافیت مالی در حساب تمام دستگاه ها و نهادها اتفاق بیفتد مگر بحال مردم فرقی می کند».
البته کاربرانی هم بودند که از مسئولان خواسته اند در عوض پرداختن به موضوعات خارج از حوزه وظایف و اختیارات خود و ورود به جدل های رسانه ای با یکدیگر، تمام فکر، انرژی، توان و نیروی خود را بر خدمتگزاری بهینه تر به مردم متمرکز کنند. چنانچه یکی از کاربران محترم در قسمت نظرات نوشته است. «یاد حرف آن حاج آقا در برنامه سمت خدا افتادم که می گفت ما دوست داریم رئیس قوه قضائیه وقتی می یاد حرف می زند از حل شدن مشکلات قضائی بگوید نه این در مورد دولت و برجام حرف بزند، کار ایشان چیز دیگری است نه دخالت در این امور. کاش آقای آملی لاریجانی حرف آن حاج آقا را می شنید» یا در نظر دیگری آمده بود «متاسفانه مسئولان مملکت فقط از تریبون های رسمی باهم حرف می زنند و این یک مشکل بزرگ در کشور است که فقط باعث اختلاف می شود.»
از دیدگاه های حاوی نکات بی اعتمادی یا ناامیدی به این نظرخواهی که بگذریم، اکثریت کاربران از این اتفاق استقبال کردند برخی آن را یک گام به جلو خوانده و تأکید کرده اند «باید همه حساب قوای سه گانه، نهادها، بنیادها و موسسه ها شفاف شود.» برخی دیگر آن را امری بدیهی خواندند که اجرا نشدنش تاکنون تعجب برانگیز است. حتی بودند کسانی که شفافیت مالی تمام ارکان حاکمیت را مصداق و نماد عدالت و انصاف و لازمه مبارزه با فساد و امنیت روانی جامعه برشمردند. موافقان شفافیت مالی معتقدند این مسئله رکن اساسی در اقتصاد توسعه گراست و اگر نباشد سبب می شود که عده ای قلیل با سوءاستفاده، از منابع عمومی و بیت المال به نفع خود بهره برداری کنند.
آنچه در میان نظرات جلب توجه می کرد توسل برخی کاربران برای طرح بهتر دیدگاه خود با استفاده از ضرب المثل ها بود. «آن را که حساب پاک است از محاسبه چه باک است»، «تا سيه روی شود هر كه در او غش باشد» یا «چو دانی و پرسی سوالت خطاست» نمونه هایی از این دست بودند.
اما نکته مهم دیگری که یادآوری آن می تواند به عنوان ختم کلام بحث مدنظر قرار گیرد آن است که نهاد ناظر شفافیت چه مرجعی خواهد بود، همانچنان که کاربری پرسیده بود «البته که موافقیم به شرطی که این شفافیت خود نیز شفاف باشد. حال چطور باید تشخیص داد که هر سه قوه صادقانه دارند شفاف سازی مالی می کنند و آمار صحیح می دهند؟» جواب این سئوال را برخی کاربران دیگر داده اند و تقویت شیوه های اطلاع رسانی آزاد و بها دادن بیشتر به آزادی مطبوعات را بهترین مرجع نظارتی اعلام کردند. چرا که حاکمیتی کردن مرجع نظارتی یک دور تسلسل ایجاد می کنند که یک نهادی ناظر بر نهادهای نظارتی فعلی شود و بعد مرجع دیگری به وجود آید که بر این نهاد نظارت کنند. در واقع پیمودن چنین راهی انتها نخواهد داشت؛ پس بهترین شیوه نظارت بر شفافیت مالی تمام ارکان حاکمیت مطبوعات آزاد است.