طلبه‌ها می‌توانند به نوجوانان نشاط ببخشند

محمد عالم‌زاده نوری، معاون تهذیب و تربیت حوزه‌های علمیه گفت:

ما در حوزه علمیه حدود دو هزار طلبه داریم که به صورت تخصصی در زمینه روانشناسی و مشاوره تحصیلات دانشگاهی دارند.

به گزارش اسپادانا خبر و به نقل از ایلنا، او اظهار کرد:

طلبه‌ها در ارتباطات عمومی با دانش آموزان و با استفاده از معارف الهی و آیات و احادیث اهل بیت می‌توانند به نوجوانان نشاط و امید ببخشند و آن‌ها را از سرگردانی‌ و بی‌هدفی خارج کنند. این مقدار کمک به دانش‌آموزان از عهده طلبه‌های طرح امین برمی‌آید. کسانی‌هم که در رشته روانشناسی تحصیلات تخصصی دارند این کار را با ادبیات روانشناسی انجام می‌دهند. مبلغان سنتی که آیات و احادیث را به مردم می‌آموزند و با تفسیر این مفاهیم جامعه را با دین آشنا می‌کنند، می‌توانند از لسان آیات و روایات، هدف زندگی را انتقال دهند و با ایجاد بینش و نگرش عمیق دینی امید به خدا و امید در زندگی را پدید آورند و شادکامی و نشاط در دل مخاطبان خود به وجود آورند. در دوره نوجوانی وقتی فرد با کوچک‌ترین مشکلی مواجه می‌شود، پشتوانه خود را از دست داده و دمغ می‌شود و احساس ناامیدی می‌کند. در این شرایط ایمان و نگرش دینی می‌تواند به نوجوان کمک کند به این صورت که به او بگوییم به هر حال خدایی وجود دارد، آن خدا مهربان است و بنده خود را رها نمی‌کند، روزی به دست اوست، باید تلاش کرد، از تو حرکت و از خدا برکت و… این موارد مولفه‌های فرهنگی ماست که اتفاقا در همین فراز و نشیب‌ها می‌تواند ما را از افتادن به سیاه‌چاله ناامیدی نجات دهد.

او درباره تفاوت عملکرد یک طلبه متخصص در زمینه روانشناسی با روانشناسی که به اندازه یک طلبه از دانش دینی برخوردار نیست در کاهش آسیب‌هایی روحی افراد توضیح داد:

اگر در اتاقی تاریک پنجره‌ای را باز کنیم، به واسطه نوری که از پنجره به داخل می‌تابد، می‌توانیم وسایل اتاق را ببینیم حالا اگر دو پنجره را باز کردیم، طبیعتا نور بیشتری به اتاق می‌تابد و بهتر می‌توانیم همه چیز را با جزئیات ببینیم و کمتر در شناخت اشیا ممکن است دچار خطا شویم. قیاس این دو علم نیز از چنین شرایطی حکایت می‌کند؛ علوم روانشناختی همان پنجره‌ای است که به هر حال موضوعاتی را در ارتباط با روان انسان برای ما روشن می‌کند ولی می‌توانیم پنجره‌ای دیگر را بگشاییم و آن پنجره منابع دینی است. علوم دینی در این زمینه حرف‌هایی برای گفتن دارد و خداوند و پیغمبران نیز همین موضوعات مرتبط با روح و روان بشر را پیشتر برای ما روشنگری کرده‌اند و تمام این سال‌ها، دست انسان خالی نبوده که حالا روانشناس‌های غربی بخواهند موضوعات را روشن کنند. ما منابع و سرمایه‌هایی در دین خود داریم که دقیقا موضوعات مربوط با هدایت بشر و زندگی انسان را مورد تاکید قرار داده‌اند و قرآن کریم در این خصوص نکات بسیار مهمی دارد. دانش روانشناسی هم گاهی می‌تواند به فهم برخی از آیات و روایات کمک کند و توجهات بیشتری پدید آورد و حتی ابعاد تازه‌ای را روشن سازد البته یک چالش در این میان وجود دارد؛ گاهی وقت‌ها آموزه‌های دینی ما با آموزه‌های روانشناختی همخوانی ندارد یعنی دین در مورد موضوعی، توصیه‌ای می‌کند و روانشناسی توصیه دیگری دارد. گاهی شنیده شده که برخی روانشناس‌های دانشگاهی نوجوانان را برای آرامش روانی به فعل حرام توصیه کرده‌اند. ما در حوزه دستورالعمل‌های سختگیرانه‌ای داریم که براساس آن در مشاوره به هیچ عنوان نباید توصیه‌های خلاف شرع صورت بگیرد. ما آموزه‌های دینی را از دانش روانشناسی معتبرتر می‌شماریم و معتقدیم با کار حرام نمی‌توان آرامش روانی پایدار به دست‌آورد و در نقطه‌ای که آموزه‌های دینی با روانشناسی تقابل و تعارض دارد التزام به دستور دینی مقدم است. لازم است به نوجوانان بینشی الهی بدهیم تا اعتمادشان به خداوند متعال از اعتمادشان به پول و مقام و وجوه مادی زندگی بیشتر باشد. همه ما به این بینش احتیاج داریم، اما برای نوجوانان و جوانان این بینش حیاتی‌تر است. انسان به مرور وقتی سنش بالا می‌رود، تحملش نیز بیشتر می‌شود و زود از کوره در نمی‌رود. پس نوجوان احتیاج به تجربه اندوزی دارد و لازم است کسی بالای سر او قرار بگیرد که هدایتش کند و به او امید بدهد. نسل گذشته پای منبر بزرگ می‌شد، حدیث خدا و پیغمبر را می‌شنید بنابراین ایمان و بینش الهی قوی‌تری داشت و نسل امروزی، بیشتر پای رسانه‌ها می‌نشینند و در معرض فضای مجازی بزرگ می‌شوند که آسیب‌های خاص خودش را دارد.

او گفت:

رسانه اگر هیچ آسیبی نداشته باشد در بهترین حالت ممکن است غفلت ایجاد کند و نوجوانان را سرگرم بازی‌ها، فیلم و اخبار زردی می‌کند که باعث دوری آن‌ها از تامل و تعمق در موضوعات غیرمادی و الهی می‌شود.